به نظر من زندگی شبیه به آدامس است. هرچقدر که می‌جوی تمام نمی‌شود و باز هم ادامه دارد. اولش کمی سفت و سخت است، اما کم‌کم نرم و دلچسب می‌شود.

اما با یک تفاوت!

آدامس را می‌توانی دور بیندازی، چون آخرش بی‌مزه می‌شود، اما زندگی را نمی‌شود دور انداخت. تو باید با تمام بی‌مزگی‌هایش بازهم تلاش کنی، چون اگر خودت را نبازی دوباره یک آدامس شیرین دیگر هم می‌خوری.

ممکن است بعضی وقت‌ها زندگی سخت و بی‌مزه باشد اما بدان که دوباره طعم خوش آدامس دیگری را حس خواهی کرد.